IS HET EEN KARRETJE?
IS HET EEN OBSTAKEL?
IS HET EEN VOERTUIG?

HET IS DE ROLLATOR!

Is het echt waar is dat de mens in wezen niets verandert, ook al wordt zij of hij ouder?

Liep ik laatst het Rembrandtpark in, liep Zij daar weer: een van mijn favoriete rollatrices. Die kleine met het spierwitte haar en de lichtblauwe jurk. Volgende keer spreek ik haar aan, zeg ik tegen mezelf. Dat zei ik de vorige keer ook. Het is nu een half jaar later en ze is er niet meer. Ik loop rondjes door dat vervloekte park en ik kan haar niet vinden.

De jongens die ik nog geen jaar terug op het pleintje zag rondhangen zijn er niet meer. Waar zijn ze? ‘Verhuisd’, zegt een vriend. Van de oude dames die ik ineens niet meer zie, neemt iedereen aan dat die wel gestorven zullen zijn of opgenomen in een bejaardentehuis. Maar ik blijf het me afvragen: waar zijn die jongens gebleven?

Nee, zeg eens eerlijk: wat vinden jullie van elkaar?

ROLLATORINA

Zilvergrijze keizerin van de straat.

Hangjongere is een typisch jaren zeventig woord. Net als het portiek waar hij in staat. Tegenwoordig zeg je dat niet meer: de hangjongere hield zich op in de portiek. Wat je nog net wel zegt: allochtone jongeren, of zwerfjongeren. Ik kom geen andere namen tegen in de krant. Overlastbezorgende jongeren op station Lelylaan. Maar daar heb ik het niet over. Ik heb het over mijn buurt, een van de saaiste buurten van Amsterdam. En toch gebeurt er van alles rond dat Hoofddorpplein, in het geniep. Maar daar gaat dit project niet over. Het gaat over het geschuifel over straat bij daglicht en het gehang in de schemer.